เป็นผืนผ้าใบที่ถูกแต่งแต้ม
ไปตามตำหรับเวลา
เป็นด้ามผู้กันอันสวยอันงาม
ในแต่ล่ะยุคเขียนตามกันมา
เป็นภาพของผักของกิน
เป็นชีวิตของคนและนา
เป็นภาพที่มีร่มเงาส่งต่อ
เรื่องราวสืบทอดกันมา
เพราะภาพนี้เขียนขึ้นมา
ผ่านวันเวลาเจ็ดร้อยกว่าปี
ยุคก่อนวาดภาพอาหรับ
ช่อฉัตรวรรณี
วาดภาพลำธารแม่น้ำวาด
ภาพความงามของประเพณี
เป็นภาพที่งามอนันต์
เพราะคนแข่งกันวาดภาพความดี
สายลมหนาวรินโบย
ตาสื่อร่วงโรยลงบนพื้น
พื้นดินริมธารา มีภูผามีแม่น้ำ
มีความงามศาสตร์ศิลป์
มีชีวิตงามโสภีที่ถิ่นนี้ที่เชียงราย
อดีตนั้นได้เดินทางมาสู่ยุคปัจจุบัน
เป็นยุคแห่งความสามัคคี
เหล่าพ้องน้องพี่จับด้ามพู่กัน
วาดภาพหอนาฬิกาวาดวัดร่องขุน
วาดภาพปั้นดำวาดงานดอกไม้
วาดหัวมังรายไร่เชิงตะวัน
เป็นภาพที่เรานั้นวาดแล้วส่งต่อไป
ให้กับลูกหลาน ให้คงซึ่งบรรพระวิไล
และจงรักในอัตลักษณ์ถิ่นฐาน
รุ่นก่อนได้วาดเอาไว้บนผืนผ้าใบ
มีมาช้านานเป็นภาพของเมืองเชียงราย
เจ้าจงสืบไว้ให้เป็นวิมาร
สายลมหนาวรินโบย
ตาสื่อร่วงโรยลงบนพื้น
พื้นดินริมธารา มีภูผามีแม่น้ำ
มีความงามศาสตร์ศิลป์
มีชีวิตงามโสภีที่ถิ่นนี้ที่เชียงราย
สุดแดนสยามมีความงามวิไลศาสตร์ศิลป์
อัตลักษณ์ล้านนาถาดถิ่นชีวิตใต้ฟ้าสดใส
ค่ำคืนคับครั้นแสงดาวรุ่งเช้าลมหยาวพัดก๋าย
โสภีทิวทัศน์ยามบ่ายพันกายยามเย็นริมโขง
อัศดงลับฟ้าบอกลาหอนาฬิกาโสภาส่องแสง
อำพันสีเหลืองร่วมแดงสอดแสงสาดประสาทกันเด้อ
สายลมหนาวรินโบย
ตาสื่อร่วงโรยลงบนพื้น
พื้นดินริมธารา มีภูผามีแม่น้ำ
มีความงามศาสตร์ศิลป์
มีชีวิตงามโสภีที่ถิ่นนี้ที่เชียงราย